Historia
Wąsewo to nazwa dzierżawcza od nazwiska Wąs, zapisana w 1428 roku jako Wanschowo. Można też uznać tę nazwę jako topograficzą, gdyż Wąsy oznaczają wyrastające części roślin, a może nawet wieś odpowiednio wijącą się ze swoimi domostwami. Nazwę tę można odnieść również do staropolskiego wyrazu Wąsosze, co oznacza miejsce, w którym coś się schodzi, zbiega, łączy. Określenie to odpowiada topograficznemu położeniu wsi.
W drugiej połowie XVI wieku Wąsewo leżało na skrzyżowaniu ważnych szlaków handlowych, łączących ziemię zakroczyńską, różańską, liwską i łomżyńską. W kierunku wschodnim przez Komorowo do Ostrowi. Na południe Długosiodło, Przetycz, Wyszków do Warszawy i Pułtuska. W kierunku zachodnim przez Goworowo trakt prowadził do Różana.
O Wąsewie i okolicy z czasów najazdu szwedzkiego opowiada Henryk Sienkiewicz
na kartach "Potopu":
"... Książe ruszył głęboką i ciemną nocą ku Wąsowu i Jelonce,
przeszedł w Czerwinie rzekę i zostawiwszy jazdę w gołym polu,
zasadził piechotę w pobliskich zagajnikach,
aby niespodziewanie wychylić się mogła . ..."